Arme kleine man, zaterdag werd Jesse in de loop van de dag koortsig en hangerig, maar we mochten naar huis. Zondag heeft hij als een lappenpop op de bank gehangen, wilde niet spelen of wat ook, maar hij at gelukkig wel een beetje kippenbouillon. Zondagavond hoge koorts, huisartsenpost gebeld om 20.30 uur, konden er om 21.40 uur terecht en om 22.50 waren we aan de beurt. Zo lang gewacht om een huisarts te treffen die onze kanjer helemaal niet nakeek, niet in zijn oortjes, niet in zijn keel, niet even de luier uit om naar zijn enorm rode billen te kijken, nee hoor. Hij vertelde ons doodleuk dat we naar het VU hadden moeten gaan. Ik dacht dat ik gek werd, heb hem gezegd dat ik het echt geen stijl vond dat we met een ziek jongetje van net 3 zo lang moesten wachten en dat hij niet eens bekeek wat het was. Post operatieve zorg was het vond hij. Gelukkig was Jesse ondertussen wat minder koortsig, dus wij naar huis. Hoe bedoel je met een kluitje het riet ingestuurd.
Maandagochtend gebeld met de VU, volgens de plastiche chirurg had Jesse geen klachten die met de operatie te maken hadden. Konden beter naar onze eigen huisarts en dat hebben we gedaan. Arm schaap, onze stoere knul heeft een dikke keelontsteking, een schimmelinfectie en een bacteriële infectie. Had die .......dokter dat van gisteravond niet kunnen ontdekken? Wat een .... Hier heb ik gewoon geen woorden voor.
Maar goed hij heeft nu antibiotica en een zalfje. Maar wat een toestand, eten gaat er niet in, wat we ook proberen en drinken gaat ook allemaal onder protest, ik hoop toch dat hij zich snel wat beter gaat voelen. Ik heb maar een potje babyeten gekocht, hopelijk gaat dat er wel in vanavond. O ja, de knijptubes met appelmoes en banaan of perzik kan ik onder dwang nog in zijn mond leegknijpen, krijgt ie toch nog wat binnen.
Zijn lipje daarentegen wordt steeds mooier en hij herkent nu ook zichzelf op de foto, heel pittig.
Meer nieuws volgt.
